Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Światowy Dzień Chleba - Co o tym wypieku trzeba wiedzieć?

wz
Rainer Zenz Wikimedia Commons
Chleb jedzą ludzie na całym świecie. Skład chlebowego ciasta jest z grubsza ten sam – to mąka, woda, drożdże, ale chleb nie jest taki sam. W różnych krajach chleby różnią się od siebie, i to bardzo. Światowy Dzień Chleba pojawia się 16 października w kalendarzach świąt nietypowych. Ustanowiony został przez przez Międzynarodowy Związek Piekarzy i Cukierników.

1. Chleb zwyczajny

Coraz trudniej określić co to znaczy "chleb zwyczajny", bo piekarnie prześcigają się w staraniach, by dogodzić najrozmaitszym gustom szarych zjadaczy chleba. Powiedzmy więc tylko, że statystyczny Polak (i Polka też) zjada rocznie ok. 45 kg pieczywa, czyli dziennie wychodzi 12 dekagramów.

2. Francuska bagietka

Zwana jest też bułką paryską i uznawana jest za jeden z symboli Francji, a zwłaszcza Paryża. "Baguette de tradition française", czyli tradycyjna bagietka francuska wytwarzana jest z mąki pszennej, wody, drożdży, z dodatkiem soli. Długie bułki robiono już wcześniej, ale nadzwyczajna kariera bagietki rozpoczęła się w r. 1919. Wtedy to w Dzienniku Ustaw Republiki Francuskiej ogłoszono przepis: "Zabronione jest zatrudnianie pracowników przy pieczywie i ciastach między dziesiątą wieczorem a czwartą rano". W takiej sytuacji piekarnie nie były w stanie wyprodukować dla robotników idących do pracy na ranną zmianę żadnego innego chleba, oprócz długiej i cienkiej bagietki.

3. Włoska ciabatta

Ciabatta to włoski biały chleb z mąki pszennej, wody, oliwy z oliwek, soli i drożdży, wyprodukowany w 1982 r. przez piekarza Arnaldo Cavallariego w Weronie. Do 1999 r. firma Cavallari, Molini Adriesi sprzedała licencję na produkcje ciabatty firmom w 11 krajach świata. Ciabatta stała się dla Włochów eksportową odpowiedzią na rosnącą popularność francuskich bagietek. Oczywiście oprócz tej licencjonowanej ciabatty z Werony we Włoszech wytwarzane było wiele odmian podobnego pieczywa. Właściwie każdy włoski region ma swoje oryginalne, stare tradycje pieczenia podobnego białego chleba.

4. Szwedzki tunnbröd

Tunnbröd znaczy "cienki chleb". Tunnbröd może być miękki lub chrupiący i występuje w wielu wariantach w zależności od tego, jaka mąka zostanie użyta. Ciasto na tunnbröd robione jest z mieszanki mąki pszennej, jęczmiennej i żytniej. Środkiem spulchniającym mogą być obecnie zarówno drożdże, jak i węglan amonu, czyli proszek do pieczenia. Na zdjęciu po lewej stronie mamy nowoczesny chleb z pszenicy, żyta i drożdży, po prawej - tradycyjny chleb z jęczmienia i mleka.

5. Amerykański chleb-wata

Oczywiście Stany Zjednoczone to wielki kraj, w którym każdy znajdzie chleb dla siebie, nawet najbardziej wymyślny, ale Polakom przyjeżdżającym do Stanów w marketach rzucają się w oczy wielkie ilości białego, mięciutkiego chleba, który według polskich standardów jest absolutnie niezdatny do konsumpcji. O gustach co prawda lepiej nie dyskutować, ale jednak Polonusy kupują chleb-watę głównie po to, by robić przynętę na ryby. Ten miękki chleb kanapkowy to amerykański odpowiednik francuskiego kanapkowego chleba o nazwie pain de mie, co dosłownie znaczy "miękki chleb". Można go opiekać, wtedy robi się chrupiący, dzieci bardzo go lubią.

6. Angielski chleb wiejski

Tradycyjny chleb angielski, nazywany cottage loaf, składający się jakby z dwóch bochenków, nałożonych jeden na drugim. Dlaczego ma taki kształt - nie wiadomo, ale istnieje koncepcja wyjaśniająca, że chcąc lepiej wykorzystać powierzchnię pieca, faktycznie pieczono te chleby nakładając mniejszy bochenek na większy. Obecnie rzadko są produkowane, bo taki fikuśny chlebek niewygodnie się kroi. Na zdjęciu widzimy chleb upieczony w tradycyjnej piekarni w Rochester, w hrabstwie Kent.

7. Niemiecki pumpernikiel

Pumpernikiel − razowy chleb, pieczony w formie, na zakwasie, z gruboziarnistej mąki żytniej, często z dodatkiem miodu lub melasy. Chleb ten ma kolor brunatny, czasem prawie czarny. Charakterystyczną cechą jego produkcji jest pieczenie ciasta w niskiej temperaturze, około 120-150°C, ale przez czas aż 10-16 godzin - czytamy w naszej Wikipedii, a w angielskiej Wikipedii czas ten wydłuża się nawet do 24 godzin. Może starodawni niemieccy wynalazcy pumpernikla celebrowali jego produkcję przez całe dnie, ale dzisiaj to chyba niemożliwe, bo takiego marnowania czasu żaden kapitalista nerwowo by nie wytrzymał. Ciekawe jest pochodzenie nazwy tego pieczywa. Jedna z bardziej popularnych koncepcji mówi, że nazwę Pumpernickel, pochodzącą z języka staroniemieckiego, należałoby przetłumaczyć jako "diabelski pierdziel". Wiedza historyków języka zgodna jest tu ze spostrzeżeniami dietetyków, którzy ostrzegają, że nadmierne spożycie pumpernikla może być przyczyną wzdęć.

8. Żydowska maca

Chleb przaśny, jedzony przez Żydów podczas święta Paschy. Paschalna maca pieczona jest z mąki pszennej, orkiszowej, żytniej, jęczmiennej lub owsianej, bez użycia zakwasu. Jedno z objaśnień mówi, że w czasach biblijnych Żydzi tak szybko musieli uciekać z Egiptu, że nie mogli czekać aż chleb urośnie na drożdżach, więc mogli na drogę zrobić sobie tylko przaśną macę. Maca nie wykorzystywana dla potrzeb rytualnych może być robiona z dodatkiem cebuli, czosnku, maku, z mąki ryżowej, kukurydzianej, gryczanej. Są też oczywiście mace bezglutenowe, z mąki ziemniaczanej lub z tapioki.

9. Meksykańska tortilla

Płaski, okrągły placek o średnicy od 6 do 30 cm, wytwarzany bez drożdży z mąki kukurydzianej albo pszennej, stosowany jako pieczywo i baza do innych potraw. Po hiszpańsku tortilla oznacza "mały tort" lub "małe ciasto", ale to pieczywo było wytwarzane już w Ameryce prekolumbijskiej. Przed przybyciem białego człowieka wyłącznie z mąki kukurydzianej, gdyż pszenicę do Ameryki przywieźli dopiero Hiszpanie.

10. Chleb z grobowców faraonów

Na zdjęciu widzimy stożkowate bochenki chleba użyte w starożytności jako dobra grobowe. Takie chleby zostały odnalezione w 1911 r. w Wielkim Grobowcu z okresu 5. dynastii (2435-2305 p.n.e.), znajdującym się w odkopanym starożytnym cmentarzysku w miejscowości Gebelein, leżącej nad Nilem, w odległości ok. 40 km na południe od Teb. Chleb pieczono już w Egipcie faraonów. Nie był na pewno tak pulchny, jak dzisiaj, ale wiadomo, że używano do jego produkcji zakwasu z naturalnych drożdży obecnych w mące lub w winie.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Pasztet z białej fasoli

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera

Materiał oryginalny: Światowy Dzień Chleba - Co o tym wypieku trzeba wiedzieć? - Gazeta Krakowska

Wróć na krakow.naszemiasto.pl Nasze Miasto